Over de Golf van Biskaje

Een zesde bemanningslid.. We pikken Egbert op in de haven van Torquay, hij heeft een tijd moeten wachten maar de zee is woest, we beuken door de golven. Het is ook erg koud. Onder onze zeilpakken dragen we pyjamabroeken, thermo ondergoed en meerdere truien. Maar nu gaat onze eerste langere tocht beginnen. We gaan op weg naar Noord Spanje, een kleine week lang dag en nacht varen, we kijken of we Brest nog aan zullen doen. Er is een rooster gemaakt voor wie wanneer de wacht heeft. Steeds 2 bemanningsleden doen een wacht vanaf 8 uur, de anderen slapen of rommelen wat op de boot. We beginnen met een flinke wind en de reis begint voorspoedig. Egbert is niet lekker maar we weten dat het er bij hoort en dat het goed komt. Overdag valt de wind weg en het lijkt of de boot niet vooruit komt. '

Oplichtende algen en dolfijnen

' s Avonds genieten we van de oplichtende algen, het lijken net lampjes. Gijsbert gooit een puts water over de reling de zee in om de oplichtende algen nog beter te zien, wat een prachtig gezicht. Dan ineens uit het niets zien we iets aankomen, de lichtjes spatten eraf en als het naast de boot is zien we dat het een tuimelaar (dolfijn) is. En in een mum van tijd schieten er voor en achter en naast de boot tientallen tuimelaars. Een prachtig gezicht, we weten niet waar we moeten kijken. De dolfijnen draaien voor onze ogen in het rond, ze spuiten water omhoog en zwemmen pijlsnel om elkaar en langs ons heen op ongeveer een meter afstand. Ineens zijn ze weer verdwenen. Als de nacht invalt zakt de wind helemaal in en moeten de motoren aan. Die nacht valt de stroom weg en moeten even alle hens aan dek. Met 5 techneuten aan boord is dat geen probleem maar we slapen niet veel die nacht. We horen later dat het thuisfront ons niet meer kon volgen en zich wat ongerust maakten. Wij zijn het ons niet bewust en varen verder.

Brest?

Nog even wordt overwogen of we Brest aan zullen doen maar omdat we een drukke shipping lane over moeten besluiten we door te varen naar Noord Spanje. Je gelooft het of niet maar op de grote zee zijn vaarwegen die ontzettend druk zijn. Het lijkt een grote verkeersweg maar dan op het water en Brest is ook niet heel makkelijk te bereiken voor ons.

Het is prachtig zeilweer en we genieten van het zonnetje, het weer is heerlijk. Ineens zien we weer de tuimelaars. Weer tientallen tuimelaars die rond de boot zwemmen. Ze spelen met elkaar maar het lijkt ook of ze onze aandacht vragen. Ze springen met een enorme boog uit het water en weer terug. Dolfinarium Harderwijk is er niets bij en dit gebeurt voor onze ogen op een paar meter afstand. Wat geweldig om te zien. Ineens zijn ze ook weer verdwenen. We genieten er enorm van, dit maken we dan toch mee!

Beter weer

Als de wind weg valt moeten de zeilen geborgen en moet de motor aan. Zodra de wind weer aantrekt gaan de zeilen er weer onmiddellijk op, dag of nacht dat maakt niet uit. Zoveel mogelijk zeilen en vandaag staan alle zeilen (3), het is een geweldige zeildag. Het is nu zondag 9 oktober en we hebben nog wel onze zeilpakken aan maar de hoeveelheid kleren eronder is een stuk minder. Het weer wordt beter en het voelt een stuk aangenamer dan toen we deze reis begonnen.

Aan boord

Vanmorgen samen een minikerkdienst gehouden. We hebben bijbel gelezen met elkaar en gebeden. We weten dat God met ons gaat. Verder ziet een dag eruit als thuis alleen gaat alles omslachtig. 's Ochtends een wasbeurt is wat anders dan thuis even onder de douche springen, drogen en aankleden. Er is een douche aan boord maar omdat we zuinig moeten zijn met water, wassen we ons bij de wastafel met een washandje en dat gaat dan van links naar rechts en af en toe vastgrijpen om niet vallen. Het aan en uitkleden kost al veel tijd. Soms liggen we ineens plat omdat er een golf of een windstoot ons onderste boven gooit, maar het heeft ook weer zijn charme en we waarderen zeer onze eigen huizen. Ook het afval verzamelen gaat wat anders dan thuis. Hier geen kliko en afval in de zee dumpen doen we niet. We scheiden wel het afval want de etensresten gaan over boord en ook papier wat snel oplost zoals keukenpapier maar het probleem is plastic. Wat zit er veel plastic om onze etensproducten. We verzamelen het afval in vuilniszakken, stampen alles heel klein en zodra we weer in een haven zijn gooien we de zakken weg.

Veiligheid

Kapitein Gijs is streng aan boord als het om veiligheid gaat. We hebben allemaal een reddingsvest aan, zeker wanneer het donker is buiten en wij aan dek gaan maar ook overdag als de zee onstuimig is, aan het reddingsvest een koord met een haak waarmee we ons aan de boot vast kunnen klikken. Lopen we aan dek dan loopt er op het dek een soort spanband en daar kunnen wij ons aan vast klikken en zo veilig naar voren lopen. Mocht er ineens een grote golf komen of wat dan ook en wij vliegen over boord, blijven we toch aan de boot vast zitten. Wat we regelmatig vergeten is om ons los te maken wanneer we ons verplaatsen of naar binnen lopen en dan halverwege weer terug moeten om ons los te maken, uiteraard elke keer weer onder gelach van de anderen..het is weer zover! We horen dan ook veel klik, klik, klik.

Golf van Biskaje

Onze tocht gaat verder richting Noord Spanje. De Golf van Biskaje is een zee waar we respect voor hebben. Menig zeiler had ons gewaarschuwd om op tijd te vertrekken liefst nog in september. Dat lukte ons niet waardoor het 1 oktober werd maar we zijn ons beducht van de woeste zee van de Golf van Biskaje. Het eerste stuk hebben we prachtig zeilweer. Echt genieten, we varen met vol tuig en de temperatuur loopt op. Maar zo’n 150 mijl ( 1 mijl= 1,8 km) voor A Coruña komen de zware golven. Van vol tuig gaan we naar alleen het grootzeil met daarin drie reven. Van prachtig zeilweer slaat het weer om in onstuimig en woeste golven. De boot slingert heen en weer en als het nacht is, is het een toer om in bed te blijven liggen. We hebben best ruime bedden en meestal vinden we dat heerlijk maar zodra de grote golven komen zwiepen we van de ene kant naar de andere of worden we omhoog getild, net hoe de golfslag is. Kussens rondom het lichaam of scheef in bed gaan liggen helpt dan wel een beetje maar een rustige nacht wordt het zeker niet. ’s Nachts is het ook erg koud waardoor alle thermo ondergoed en pyjamabroeken weer uit de kast worden getrokken en alles over elkaar aan gedaan. Het duurt nog zeker tot halverwege de volgende dag voor de zee rustiger wordt. Na zo’n nacht en dag weten we precies waarom de reddingsvesten en het aanlijnen nodig is.

Competitie op zee

Als we nog in rustig vaarwater zitten en we gezellig kletsen en dollen met elkaar, ziet de roerganger een ander zeilschip varen, ver voor ons een mooie tweemaster, net als ons schip. Dan komt de competitiedrang toch tevoorschijn want nu moet er hard gevaren worden en het andere schip ingehaald. Inderdaad laten we het schip achter ons maar wanneer de wind opsteekt en wij alleen op het grootzeil met daarin drie reven varen komt het andere zeilschip ons voorbij in de nacht. Het zint onze zoons niks maar wij denken dat het niet veilig is met meer zeil te varen in de nacht en het andere schip kennelijk wel. Dit blijkt toch anders wanneer wij de bemanning ontmoetten in de haven. De harde wind is hen overkomen en toen konden zij het zeil er niet meer bergen. Gelukkig zonder nare gevolgen.

A Coruña

Het is voor ons allemaal een opluchting als we zo’n 50 mijl voor A Coruña de warmte voelen. De zeilkleding gaat steeds verder uit en we duiken de kasten in voor de korte broeken en T-shirts. Ik onthaar nog gauw even mijn benen op het dek en dan zien we de stad voor ons opduiken. Er worden flink wat foto’s genomen van al het moois wat we zien en rustig koersen we aan op de haven. Vlak voor we de haven binnengaan komt er een groot cruiseschip aanvaren die net de haven uitvaart maar we passeren elkaar zonder problemen.

We besluiten om een paar dagen te blijven in A Coruña omdat er storm verwacht wordt maar ook om wat kinderziekten van het apparatuur weg te werken en de stad te bezoeken.

Omdat het voor Egbert en Frans Pieter te lang duurt om verder mee te varen en onze volgende bestemming pas in het weekend zal zijn, besluiten zij de volgende dag met het vliegtuig te vertrekken naar Nederland.

Maar we genieten nog van het samenzijn en gaan na een heerlijke douchebeurt met zijn allen het stadje in om te eten. Heerlijk om de drie zoons aan boord te hebben en wat een uniek gebeuren om dit met elkaar te mogen beleven.

We missen onze schoondochters en kleinkinderen heel erg maar zulke kleine kindjes aan boord zou nu niet goed zijn op deze woeste zeeën. Misschien kunnen we later met ons hele gezin op Curaçao een keer meevaren met de Aluma.

Oom Barry moet het wel eens ontgelden met zijn drie grote neven maar gelukkig kan hij er goed tegen.

Google translate

De laatste avond krijgt Frans Pieter pijnlijke ogen, zijn ogen zien erg rood en hij kan ze bijna niet open krijgen. Onder de douche probeert hij zijn ogen schoon te spoelen maar het helpt niet, het wordt steeds erger. ’s Ochtends gaat hij naar een dokter die geen woord Engels spreekt, Egbert spreekt een enkel woordje Spaans maar daarmee houdt het dan ook op. De dokter vindt het geen probleem en stelt voor om het gesprek verder te gaan met google translate. Aan de ene kant van het computerscherm tikt Frans Pieter in wat er aan de hand is en de dokter antwoordt op zijn deel van het scherm. Als Frans Pieter schrijft dat het net is of hij beter kan zien zonder bril dan met bril antwoordt de arts met ‘boerenbedrog’. Hij zal wel bedoelen dat het lijkt of Frans Pieter beter kan zien maar nuance ontbreekt een beetje bij google translate. Het blijkt ontstoken hoornvlies van beide ogen te zijn en Frans Pieter krijgt een tube zalf mee als medicijn.

Soortgelijke actie maken Bert en Gijsbert mee in een elektronicazaak. Ook daar wordt geen woord Engels gesproken door de eigenaar van de zaak en met google translate proberen ze de nodige spullen op te zoeken maar de man begrijpt er niet veel van en zonder resultaat verlaten ze de zaak.

Afscheid

Dan komt het onvermijdelijke, de taxi staat voor om Egbert en Frans Pieter naar het vliegveld te brengen. Om 19 uur hebben ze een rechtstreekse vlucht naar Schiphol. We kunnen terugzien op een paar heerlijke dagen met zijn allen aan boord van de Aluma.

Als het weer het toelaat, de kinderziektes van de apparatuur verholpen zijn en de boot weer schoon en bijgevuld is, gaan wij met zijn vieren de tocht vervolgen.

Barry, Gijsbert, Bert en Fenna