Langs de kust van Portugal

En verder gaat de reis..

Barry is vertrokken en wij zijn weer terug gevaren naar La Coruna. Het is altijd even schakelen nadat er iemand van boord is gegaan. Je raakt op elkaar ingesteld en ingespeeld. We zijn nu met zijn drieën en moeten de tijd goed indelen als we dag en nacht gaan varen. Het weer houden we goed in de gaten. In de haven komen we weer op onze oude plek te liggen. Naast ons ligt een hyper modern duur jacht en 's avonds wordt de hele boot verlicht met blauw licht! "Een zie mij eens" schip. 's Nachts komt er nog een heel rank snel schip binnenvaren, bijna geruisloos en 's morgens komen er zes bemanningsleden uit kruipen, ieder met een eigen taak. Ze hebben een woeste nacht gehad en het grootzeil boven in kapot gevaren. Het is een hele bedrijvigheid op de boot, van alles wordt uitgehangen om te drogen en we horen van een bemanningslid dat ze snel weer verder willen varen want ze zijn op weg naar de Arc rally bij de Canarische eilanden en willen daar een paar dagen later aankomen. Zij varen dan ook zo' n 25 knopen waar wij hooguit max tot 11-12 knopen kunnen varen. Alles is lichtgewicht, zelfs het handvat van de tandenborstel moet middendoor ivm het gewicht en verder is er geen enkel comfort aan boord. Ze zijn weer vertrokken even geruisloos als ze gekomen zijn.

De oudste vuurtoren ter wereld

Zondag was een heerlijke rustige dag. Bert en ik hebben een heel eind gewandeld langs de waterkant. In La Coruna zijn veel wandelpaden langs de zeekant met prachtige kunstwerken, bankjes en tafeltjes. Voor ons een uitje maar voor de lokale bevolking ook zo te zien. Mensen gaan er picknicken, de temperatuur was zo' 23 graden, spelletjes doen, wandelen en maken van de zondag echt een familiedag. Tijdens onze wandeling hebben we bezienswaardigheden bekeken als de oudste vuurtoren ter wereld. Aan de oude vuurtorens met platte bovenkant kan je nog zien waar vroeger werkelijk een vuur gestookt werd zodat de zeelieden het vuur 's nachts konden zien en wisten waar land was. Daarvoor in de plaats kwam later licht boven in de torens zoals wij ze nu kennen. Eigenlijk vreemd dat we dat ook een vuurtoren noemen terwijl er helemaal geen vuur meer aan te pas komt. De Engelsen noemen het een light house want dat zijn het geworden. Wij hebben een wandeling om de oude toren gemaakt die inmiddels ook voorzien is van een licht. Verder kent het plaatsje mooie strandjes en in de stad veel kleurige hoogbouw. Het bijzondere is dat er voor de gevels soms een extra gevel is geplaatst, 2 gevels achter elkaar. We zagen ook een marineschip binnenlopen met alle hens aan dek en over de enorme boulevard met zijn terrasjes en speeltuintjes zijn we weer richting onze boot gelopen waar Gijsbert een filmpje op zijn laptop lag te kijken. In de haven kijken we uit op een steile muur waarop veel lokalen vissen met een hengel maar ook alleen maar draad. Het is een gezellig gekakel van jewelste en veel vis vangen doen ze niet maar het lijkt een soort hangplek voor ouderen.

Van orkaan naar windstil

De weersvoorspelling was compleet gewijzigd voor maandag en de dagen erop. Daarom besloten we maandagmorgen wel te vertrekken want de orkaan was dan wel gekrompen maar hij heeft nog een staart die nog uit kan halen wat wind betreft en we willen graag de Canarische Eilanden bereiken zonder al te veel narigheid en harde wind. We vertrokken varend op de motor en zodra de wind aan zou trekken zouden we gaan zeilen. Varen alleen op de motor is wat saai maar soms kan het niet anders. Halverwege de middag hebben we het grootzeil gehesen en de fok maar na een paar uur moesten we de zeilen weer bergen omdat de wind stil viel. Omdat ik nu mee moet zeilen krijg ik wanneer de tijd het toelaat een cursus van Gijs over navigatie, zeilen maar ook het stuurwiel handmatig bedienen. Het handmatig bedienen van het stuurwiel vind ik best lastig. Ik gooi het wiel teveel naar links of naar rechts waardoor we zigzaggend over het water gaan. Nog maar flink oefenen om het onder de knie te krijgen. Het lijkt zo gemakkelijk maar dat is het niet.

Vissers en boeien op zee

Overdag varen valt wel mee, alles is goed te overzien maar 's nachts de vele, vele vissersboten die soms geen ais hebben en dus niet op ons beeldscherm (plotter) zijn te zien als het donker is en al helemaal niet de boeien met visnetten die soms niet meer zijn dan een limonadefles en omdat ze geen vaste koers hebben blijft het goed uitkijken geblazen. Een net in je roer wil je niet!

Je moet dus goed wakker blijven. Ikzelf zal dan ook veelal overdag een deel varen en Bert en Gijsbert ieder een deel van de nacht.

Complicatie

Helaas kwam er een complicatie. We hadden ongeveer negen uur rustig gevaren, Gijsbert had zijn vishengel uitgegooid want misschien zou er een vis happen en hadden we 's avonds ons eten net op toen het automatische stuursysteem uit viel. We dachten dat het probleem verholpen was vorige week nadat het systeem volledig gereset was maar dat bleek dus niet zo te zijn. Dit ontmoedigde ons wat omdat het al donker begon te worden en we voeren dan wel aardig langs de Spaanse kust, een haven zomaar binnenvaren met onze boot kan niet overal. Om de klipklap viel het automatische stuursysteem uit en gaf dan een alarm dat we het stuurwiel handmatig moesten bedienen. Heel vervelend als alles net splinternieuw gekocht en geïnstalleerd is in Nederland.

Het stuurwiel handmatig bedienen kan prima maar is zwaar als je het uren achter elkaar moet doen en omdat we maar met zijn drieën zijn besloten we een haven op te zoeken en dat werd Lonxa De Porto Novo (een moeilijke haven om binnen te komen met de enorm hoge golven) waar we nu in en haven liggen sinds vanmorgen 6 uur. We hebben eerst een tijdje geslapen en eind van de morgen gebeld met diverse mensen en met de fabrikant en leverancier van het apparaat. We wachten op het bericht wat te doen. Misschien is er een fabrieksfout en zal de installatie moeten worden vernieuwd dat kan met mensen van hier. Omdat we wel wat in een uithoek liggen hebben we aangeboden om naar Lissabon te varen en daar de reparatie te laten doen maar bij het bedrijf waar de apparatuur gekocht is wordt nog druk overlegd.

Wij staan nu in de wachtstand.

Voedsel

Gijsbert heeft overigens geen vis gevangen, ons hoofd stond er ook niet meer zo naar nadat het stuurwiel weer handmatig bediend moest worden maar het gekke is ook dat de trek in bepaald voedsel helemaal kan wijzigen. Eten wij thuis geen vlees maar wel vis, nu kan mijn maag bij het ruiken van vis al samentrekken en kan een stukje kip mij meer bekoren. Koffie, normaal een must 's morgens, voor mij nu geen koffie. Ook het glaasje wijn 's avonds verheug ik mij niet op tijdens het varen. De anderen hebben er geen last van of in elk geval minder. Het voelt als het begin van de zwangerschap, dan kon bij het ruiken van koffie of van gebraden vlees de maag zo protesteren. Hopen maar dat dit ook van tijdelijke aard is.

Tapas

Na veel gebel over en weer wordt ons beloofd dat de volgende dag een lokale monteur langs zal komen in de haven. We kunnen niets anders gedaan dan wachten en hebben heerlijk tapas gegeten in een klein restaurantje.

De handwas

De volgende dag doe ik een wasje met de hand. Een paar grote blokken sunlight zeep doen goede dienst bij de handwas. Iedere haven heeft naast douches en toiletgebouwen vaak ook een washok met wasmachines en drogers maar deze zijn of in gebruik of buiten werking. Daarom doe ik toch vaak een was met de hand en droog deze aan de reling. Zo ook die dag toen de monteur kwam. De monteur keek alles goed na en vond dat het er heel goed uit zag, aan de apparatuur kon hij niks mis vinden. Hij wilde graag een testvaart maken en we gooide de touwen los en met wapperende was langs de volledige lengte van de boot gingen we een eindje varen. Hard varen, zacht varen, het stuur naar rechts het stuur naar links en ook nu schoot de auto pilot uit de automatische stand. De was wapperde vrolijk aan de reling, wij waren minder vrolijk. De monteur wist ook niet wat er aan de hand was tot bij het zoeken, toen we weer aan de kade lagen, bleek dat er een oude kabel misschien niet naar behoren functioneerde en alle ellende veroorzaakte.

De monteur verdween en Bert en Gijsbert gingen in de weer om de oude kabels te vervangen. Het oponthoud is niet leuk maar heeft wel weer het voordeel dat we de plaatsen waar we liggen door wandelen en kunnen bekijken. Plaatsen waar we nog nooit van hebben gehoord worden bezocht en dat is leuk.

Vertrek

De volgende dag lijkt het probleem verholpen. Zouden het dan toch de oude kabels zijn geweest? Tijdelijke kabels dwars door de wc en douche moeten aantonen dat dit werkelijk het probleem is maar dat moet dan maar even. De wind is nihil maar daar storen we ons niet aan, we gaan vertrekken!

De motor wordt gestart en we gaan. Met spanning wachten we tot het stuurwiel weer een alarm aan geeft maar het blijft stil. De auto pilot werkt zoals het behoort te werken. Het is heerlijk weer met een lekker zonnetje en de stemming opperbest. Het is wel ontzettend manoeuvreren tussen de visnetten door, Gijs aan het roer en Bert en ik elk aan een zijde van de boot om te speuren naar de boeien met hun netten. Dat blijft iedere keer weer oppassen geblazen. Maar het gaat goed.

We varen tussen de rotsen door. Mooi om de Spaanse kust zo te zien. We genieten van het prachtige uitzicht wat we hebben. De wind blijft uit later steekt die wel op maar pal van voor, geen goede wind voor ons.

Vogels vliegen met ons mee, het zijn grote meeuwen, tenminste daar lijken ze op maar dan veel groter, en de vleugels hebben zwarte randen en ook de snavel is veel groter, ze vliegen heel sierlijk. De auto pilot blijft het goed doen tot onze grote vreugde.

Golven

Via de marifoon horen we dat het oppassen is geblazen voor de golven aan de kust van Portugal, niet voor de wind! Maar zover zijn we nog niet. We varen de nacht door, Gijsbert zal tot drie uur 's nachts doorvaren, Bert neemt het dan van hem over tot ' s morgens negen uur en daarna neem ik het roer over. Overdag wanneer iemand niet slaapt wisselen we af met varen, en de bijkomende (huishoudelijke) klusjes.

Dolfijnen

Overdag zien we ineens weer dolfijnen. Eerst zijn ze aan het jagen maar later komen ze spelen rond de boot. Een prachtig gezicht. Ze schieten pijlsnel van links naar rechts, tuimelen in het rond en spuwen water. Het lijkt wel of ze een wedstrijdje doen wie het langst bij de punt van de boot kan blijven. Ik probeer op de punt met ze te communiceren door fluit en piepgeluiden te maken maar we verstaan elkaar niet. We hebben wel veel plezier om de dolfijnen. Soms zien we groepjes vinnen naast elkaar, zijn het vissen waar de dolfijnen op af komen?

Geen tv nodig

Gijsbert komt ineens met de respect vlag van Portugal aanlopen, deze komt voor in de hoofdmast aan de rechterkant uit respect voor het land wat je binnen vaart. De Spaanse respect vlag wordt weer opgeborgen en zo zijn er van heel veel landen een vlaggetje. We zijn in Portugal. Ik denk dat de dolfijnen dat kwamen zeggen!

's Avonds komen de dolfijnen terug maar dan weer lichtgevend door de algen. Een prachtig gezicht van ver zien we ze komen in het donker, een lichtstrook komt pijlsnel onze kant op en springt of draait rondjes soms met twee of drie dolfijnen tegelijk en dat is zo mooi om te zien. Ook het bruiswater naast de boot is een lichtgevende waterval. Wat een prachtig schouwspel, we krijgen er geen genoeg van.

We zien ook de maan als een grote ronde bol uit de zee komen, wat is de natuur toch geweldig om naar te kijken en dan al die miljarden sterren! We hebben zoveel te zien om ons heen dat we een tv totaal niet missen.

Koud

Is het overdag lekker aan boord, 's avonds wordt het kouder en gaan de gele zeilpakken weer aan. Wat hebben we daar veel plezier van. We staan weer op scherp want er zijn veel vissers op het water, het krioelt van bootjes. De zee is zo groot maar toch zitten de schepen in elkaars vaarwater en dan is het de vraag, zien ze ons en gaan ze aan de kant? Hangen de netten achter de boot en van waar tot waar? Vissers houden zich niet altijd aan de regels en dat maakt het lastig. Wij varen met kleine lampjes en kunnen geen boeien zien, het is dan ook ineens schrikken als er op tien meter afstand een boei te zien is naast je.

Logboek

Zo ben je de hele nacht bezig met varen, op het water speuren of je iets ziet wat niet op de plotter verschijnt, koffie of thee maken, naar de wc gaan en het hele zeilpak weer uit doen en weer aan! Maar ook het logboek bijhouden ieder uur en de lijnen tekenen op de kaart. Mocht de apparatuur uitvallen dan kunnen we precies aangeven waar we zijn mocht dat nodig zijn. Je kunt niet zeggen we zitten ergens tussen Spanje en Portugal en onze motor heeft het begeven bijvoorbeeld. We kunnen ten alle tijd aangeven waar we zijn.

De autopilot werkt prima, we worden voorzichtig optimistisch. De kust van Portugal ligt in dikke mist naast ons, af en toe zelfs een paar sputters regen. Dat was niet de bedoeling! Gelukkig klaart het later op de dag op en genieten we van de heerlijk Portugese zon!

Bezoek

We zijn dan wel in de wateren van Portugal maar het blijft koud. De korte broeken en hemdjes schreeuwen in de kast dat ze eruit willen zoals beloofd. De dikke skitrui zucht en steunt want ook zij had niet verwacht zolang gedragen te worden maar het is niet anders.

We krijgen bezoek aan boord. Het is een roodborstje en er zijn twee geelborstjes zo noem ik ze maar. Gijs noemt ze zoals elk dier Frits, dus zo kwamen Frits en Frits parmantig op het dek zitten en het roodborstje gaat zelfs slapen op de rand van de boot. We zijn bang dat ze van boord valt maar gelukkig gebeurt dat niet. Ook komt er een witte vlinder aanvliegen en blijft een dag en een nacht aan boord. De vogeltjes zijn ineens weer verdwenen. De vlinder later ook. "Frits" gaat weer zijn/haar eigen weg.

We gaan weer een nacht in. Dit keer geen lichtgevende algen en ook de maan en sterren zien we bijna niet. Het is bewolkt en het miezert wat.

Dieptemeter

Gijsbert gaat alleen de nacht in als wacht en krijgt het aan de stok met tientallen dolfijnen. Zwemmen ze meestal bij de punt of onder de boot door, nu blijven ze onder de boot en zwemmen vlak onder het metertje wat de diepte van het water meet, deze slaat onmiddellijk alarm omdat ze denkt dat we aan de grond lopen. Helaas voor Gijsbert moet hij wachten tot de dolfijnen weer verdwijnen en dan wordt het weer rustig aan boord.

Bert en ik nemen het over van Gijs rond drie uur zodat deze nog even kan slapen voor we de haven van Cascais binnenlopen om 7 uur Nederlandse tijd en 6 uur Portugese tijd. Een kapitein vaart zelf zijn schip binnen ook al heb je maar een paar uur geslapen. Als we in de haven hebben aangelegd gaan we alledrie nog even slapen.

Cascais

Als we allemaal een heerlijke douche hebben genomen gaan we een wandeling maken in het plaatsje Cascais. Wat een geweldig leuk plaatsje. Het is heerlijk zonnig weer en er zijn veel toeristen. Het is erg gezellig op de terrasjes met live muziek, prachtige kleurige en betegelde huizen en als we naar een museum gaan komen we terecht midden in een belangrijk gezelschap, ambassadeurs of zoiets. Tien grote Mercedessen stonden buiten voor het museum en bij de ingang allemaal fotografen en wij liepen er in ons gewone kloffie gewoon tussen. We weten nog niet wat het geweest is maar een deftige bedoening was het wel.

We hebben gewandeld in een prachtig park waar ook een markt was met biologische groenten en fruit en de winkelstraatjes met de souvenirs stalletjes. Veel spullen met kurk, van kurk tot jurken toe! Ook de citadel waar we vanuit onze boot tegen het oude deel aankijken hebben we bezocht met zijn vele kunstenaars en de moderne vormgeving binnenin. Heel erg mooi en knap gedaan. Cascais is zeker de moeite waard om aan te doen. We blijven hier tot de wind goed is en gaan dan onze tocht voort zetten naar de Canarische Eilanden.

Tot later.