Niet altijd rozengeur en maneschijn

Fenna's Reisblog heet het en ik schrijf ook alle verhaaltjes zoals ik ze beleef, daarna stuurt Gijsbert ze naar Janneke in Nederland. Zij verwerkt de stukjes, haalt de laatste foutjes eruit en zet ze dan op het net, super Janneke! Nat Cascais Eindigde ik mijn blog de vorige keer met hoe prachtig het in Cascais was, de dag erop was het een heel ander verhaal. Het begon te regenen net toen we wilden gaan wandelen en het bleef regenen. Het stadje ziet er op zo'n regendag treurig uit. De terrasjes leeg, weinig mensen op straat en de mensen die er zijn, huppen onder een paraplu over de ene na de andere plas, de zandsculptuur kunstenaar op het strand ziet met lede ogen zijn bouwwerk aan en ook op het strand verder geen mens meer te bekennen. Als we weer terug op de boot komen, eten we wat en gaan op tijd onze kooien in. Op de boot wordt alles klam zeker met onze natte jassen en schoenen. De hele nacht regent het en ook de dag erop. Er moet weer onderhoud gepleegd worden aan de boot en omdat alle gereedschap onder de bedden en onder de banken liggen, staat in een mum van tijd de hele boot op de kop. Matrassen van de bedden staan rechtop en ook de kussens van de banken. Overal staan boxen met gereedschap en dat in combinatie met de regen maakt de stemming er niet beter op. We raken geïrriteerd en reageren dat op elkaar af. Bert is al een tijd op pad geweest om een kabel te kopen maar de kabel die nodig is op de boot is niet te koop of wel te koop maar dan wil de monteur het zelf komen aanleggen en dat is niet de bedoeling want klussenbedrijf de Jong en Co doet alles zelf. Hij heeft nog een eigenaar van een enorm motorboot (formaat flat op het water) gesproken die vertelde dat we wel een week in Cascais moesten blijven gezien de depressie op zee. Niet altijd rozengeur en maneschijn Als Gijs tijdens het kopje koffie met opnieuw een teleurstelling komt, er lekt een slang onder in de boot, heb ik het even gehad. Een klein stemmetje in mijn hoofd zegt dat ik met een trein regelrecht van Cascais naar Lissabon kan om daar op het vliegtuig naar Nederland te stappen naar onze geliefden die we missen. We praten erover want eigenlijk hebben we allemaal de balen van het weer en van het feit dat we niet de zee op kunnen. Kabels en schoenen Maar er moet nog wel een kabel van 20 meter komen voor we kunnen vertrekken. Bert en ik gaan op pad, ook zo opbeurend om kabels te kopen! We doorkruisen een deel van Cascais per voet maar geen kabel of weer hetzelfde, de monteur wil het zelf aanleggen. Een meter willen ze nog wel geven, ze zijn ook uiterst vriendelijk maar 20 meter dat kan niet. Wel wijzen ze ons naar een winkel, een soort Gamma, die helemaal aan de andere kant van Cascais ligt naast een shopping mall. Het regent nog steeds en we gaan met de bus met gevaar voor eigen leven want de buschauffeur rijdt keihard in de smalle straatjes maar hij brengt ons waar we moeten zijn. We vinden de kabel en kopen nog wat boot benodigdheden en lopen dan terug in de regen naar de shopping mall om er een kopje koffie te drinken. We zijn verbaasd over zo'n groot winkelcentrum met zoveel kledingzaken. Ik kan het dan ook niet laten om wat tussen de kleding te trekken en daar zie ik ineens zulke leuke schoenen! Geen dure maar zo bijzonder, zwarte enkellaarsjes met een blokhak van glas, niet echt glas maar doorschijnend kunststof. Ik heb ook echt schoenen nodig! Nee dus. Ze zijn ook zo superhandig op een schip wat van links naar rechts bonkt en ze staan ook zo mooi onder het zeilpak, nee ik weet het allemaal wel, het is een dwaze actie maar het voelt zo fijn, ik koop ze. Bert loopt met een grote tas met de kabels en ik met een papieren tas met schoenen. De stemming knapt er van op. In een overvolle bus met dicht beslaande ramen van de vochtigheid rijden we terug. We maken een eenvoudig maal klaar op de boot en gaan weer op tijd naar bed. Voor vandaag hebben we genoeg gelopen! Blij Dinsdagmorgen 25 oktober hebben we overleg. Wat gaan we doen deze week, gaan we varen of blijven we tot sint juttemis wachten tot het ideale weer komt? Het weer wordt van alle kanten bekeken op de laptop en we weten het, we gaan de volgende dag varen. We gaan de oversteek naar Madeira maken want dat is gezien de wind het beste, het zal 5 of 6 dagen varen zijn, met een zeilboot moet je altijd een slag om de arm houden omdat je afhankelijk bent van het weer. Misschien krijgen we niet het mooie zeilweer wat we graag willen maar we gaan varen! De stemming slaat gelijk om en we slaan vrolijk aan het klussen, poetsen en boenen de boot en gaan boodschappen doen voor de overtocht. 's Avonds nemen we nog een lekkere douche in het douchegebouw en gaan slapen. Om 7 uur willen we vertrekken. Uiteindelijk wordt het ietsjes later, maar we hebben er zin in! Zeilen of motoren De tocht begint met de boot op te tuigen met de zeilen. De boot moet met de kop in de wind om de zeilen er op te kunnen hijsen. Dit moeten we met z'n drieën doen en dat is weleens vervelend als er iemand slaapt en wakker gemaakt moet worden, maar gelukkig is het nu nog vroeg en iedereen wakker. Het waait zo'n 10 knopen. Na een tijdje valt de wind weg en gaan we motoren. We gaan er geen drama van maken, ideaal weer voor het zeilen kan niet altijd. Waar we kunnen zeilen, gaan we zeilen, is er geen wind dan gaat de motor aan. De golven lijken wel bergen. We worden met een golf omhoog gezwiept en daarna vallen we in een diep dal. Er staat wind maar deze is heel onregelmatig en komt van alle kanten, geen pijl op te trekken en dus gaan de zeilen naar beneden. Grote zee We zitten op zee, zien geen land alleen maar water en lucht overal waar we kijken kunnen. Op de plotter zien we wel de schepen die in onze buurt zijn maar dat is soms 15 mijl van ons vandaan en die kunnen we niet met het blote oog zien. Als we dan wel een heel klein stipje aan de horizon zien, kunnen we precies op het schermpje van de plotter zien wat het voor schip is, hoe hard het vaart, waar het naar toe gaat en nog wat meer informatie. Op die enorme zee dat andere schip, een vrachtschip en wij. En laten we elkaar nu precies ergens kruisen. Ramkoers heet dat, als we allebei doorvaren rammen we elkaar. Ik zou zeggen, wij iets naar rechts varen en de andere boot gooit het stuur iets naar links en klaar is kees maar zo werkt het op het water niet. Er wordt gekeken en berekend hoe en wat en wie van koers gaat veranderen. Op het schermpje wordt nauwkeurig gekeken of de ander al van koers verandert en zo niet dan doen wij dat. Een spannend gebeuren iedere keer. Waypoints Onze koers wordt bepaald door waypoints in te voeren, die worden berekend op de kaart en worden dan ingetoetst op de plotter. De stuurautomaat brengt ons dan waar we moeten zijn. Voor ons is het goed opletten op de wind, de zeilen en de andere schepen naast, achter en voor ons. Van Cascais tot Madeira moeten we weer een enorm drukke shipping lane over en dan is het heel goed uitkijken geblazen. We slapen om de beurt zodat er altijd iemand wacht heeft, dag en nacht. Overdag slapen we vaak ook nog wel om de beurt een paar uurtjes. Barry zei ons, ieder uurtje slaap te pakken wat je maar kunt, dat doen we zeker nu we met ons drieën zijn. We hebben weer tientallen dolfijnen om de boot gehad en 1 keer meende ik iets groters te zien dan een dolfijn maar het was te ver van de boot om het goed te zien, deze dolfijnen waren grijs zwart en ze leken iets kleiner. Wel weer een prachtig gezicht als ze met zijn drieën of vieren tegelijk uit het water springen zonder met elkaar te botsen. Verstekelingetjes aan boord We hebben weer verstekelingetjes aan boord. Gisteren waren het 2 vogeltjes met gelige/grijze buikjes en de vleugeltjes bruin met zwarte, witte en iets gelige strepen. Gijsbert heeft ze de namen Frits en Fritsientje gegeven. Frits was al weer snel vertrokken maar Fritsientje was een brutaaltje. Ze ging gewoon naar binnen in de boot en zat overal in te kijken. Vandaag is Fransientje er nog maar er is nog een koppeltje bij gekomen. Hele kleine vogeltjes die gezellig keuvelend samen op de zaling van de mast zaten. Helaas heeft waarschijnlijk een 1 van hen een klap van de windmolen gehad want ineens lag hij dood op het dek. Bert heeft hem naamloos een zeemansgraf gegeven. Zo maken we wat mee! Kijk 's avonds naar de sterren en we zijn een beetje met elkaar verbonden, wij zien dezelfde sterren! Groetjes van ons en tot later.